روش مضراب زدن برای سه تار

پس از قرار گرفتن دست راست روی کاسه و قرار گرفتن انگشتان به نحوی که در قبل گفته شد ، به وجود آوردن آرامش و جلوگيری از هر گونه انقباض دردست راست ( کتف ، بازو و ساعد ) از نکات اوليه مضراب زدن می باشد.
.برخلاف آنچه که هنرجويان ميِپندارند ، هيچگونه نيرو يا فشاری برای  عمل مضراب زدن نبايد اعمال شود (زيرا در اين صورت نوازنده ای که يک ساعت سه تار مينوازد بايد با خستگی عضلات مواجه شود که در واقع اين طور نيست.)
اعمال هر گونه نيروی زائد و فشار در حين مضراب زدن ، نه تنها باعث سفتی دست راست خواهد شد ( در بخش آموزش دست چپ خواهيد ديد که انقباض دست راست باعث سفتی دست چپ نيز خواهد شد ) ، بلکه اثر منفی در صدا دهی  ساز نيز خواهد داشت.

تنها شيوه صحيح مضراب زدن استفاده از سنگينی  و وزن انگشت اول ( سبابه )  ميباشد. برای رسيدن به اين مهم رعايت نکات ذيل ضروری است.
1- در سه تار حرکت از  پايين به بالا  را ” مضراب راست ” و از بالا به پایین را ” مضراب چپ ” مي نامند.
2- اندازه ناخن انگشت اول حدود 3 الي 4 ميلي متر و به شکل گرد و بدون زاويه  باشد.
3- انگشتان ديگر ( مخصوصا سوم و چهارم ) کاملا بدون ناخن بوده ، در غير اين صورت امکان قرارگرفتن نوک انگشتان با صفحه سه تار ميسر نخواهد بود.
4- بعضی از هنرجويان به غلط عادت دارند با سر ناخن مضراب می زنند.محل صحيح اصابت ناخن به سيمها ، کناره سمت چپ ناخن است . در اين حالت کناره ناخن به صورت مماس با سيمها برخورد خواهد کرد و باعث کندن سيمها نخواهد شد.
5- برای استفاده بهينه از وزن انگشت ، به هنگام مضراب زدن ، بازکردن انگشت اول (بندهای انگشت اول کاملاً باز شود) ضروری می باشد. در اين حالت انگشت از حداکثر وزن برخوردار می باشد و به هنگام برخورد با سيم صدايی مطبوع ، عميق و حجيم به وجود خواهد آمد که باعث هيچ گونه سفتی و فشار نيز در دست نخواهد شد.
برخلاف آنچه هنرجويان می پندارند ، صدای قوی در سه تار ، ارتباطی با محکم زدن مضراب ندارد.ريشه به وجود آمدن صدای حجيم ، در انتقال صحيح نيروی وزن انگشت به وسيله ناخن بر روی سيمها میباشد. واضح است که با ارتفاع کم انگشت ، به هيچ وجه نيرويی به وجود نخواهد آمد و صداها پوک خواهند شد. هنرجويان بايد دقت نمايند که از مضراب زدن با ارتفاع کم اکيداً خودداری کنند. تاثير تمرکز بر روی نحوه انتقال نيروی انگشت به وسيله ناخن بر روی سيمها ، از نکات بسيار مهم در عمل مضراب زدن میباشد و هنر آموزان بايد به صورت مدام اين امر مهم را به هنرجويان تذکر دهند.
6- برای مضراب زدن انگشت اول بايد کاملاً باز شود . دقت شود که در مضراب زدن برای به وجود آوردن سنگينی بيشتر ، انگشت حتماً از بند سوم (محل اتصال انگشت به کف دست ) خم شود. طبیعی است که در اين حالت بند دوم نيز کاملاً خم خواهد شد ، اما بند اول به هيچ وجه نبايد خم شود. پس از برخورد کناره سمت چپ ناخن به سيم ، نوک انگشت انتهای شست را لمس نماید.
7- دقت شود هنگام حرکت انگشت اول ، انگشت دوم که در فضا آزاد ميباشد همراه با  انگشت اول و به موازات آن حرکت داشته باشد. هنرجويانی که انگشت دوم آنان حرکت نداشته باشد در آينده دچار انقباض و سفتی دست  و در مضراب زدن با مشکل مواجه خواهند شد.
8- هنرجويان می بايست بين 3 تا 4 جلسه مطالبی را فقط با مضراب راست و به صورت آهسته ( از سریع و پشت هم مضراب زدن خودداری شود زيرا در اين صورت انگشت ، زمان لازم را برای باز شدن نخواهد داشت) تمرین کنند و سپس به مضراب چپ بپردازند .
9 – برای مضراب چپ ، حرکت از انتهای انگشت شست ( جايی که مضراب راست خاتمه پيدا کرده ) آغاز ميشود و پس از برخورد نيمه چپ ناخن به سيم و باز شدن کامل بندهای انگشت خاتمه پيدا میکند.